Niektórzy porównują kwiaty fuksji do kolczyków inni do spódniczek baletnicy bądź dzwoneczków. Znanych jest około 100 gatunków fuksji. Fuksja naturalnie występują w górskich rejonach obu Ameryk. Poza tym terenem tylko 6 gatunków rośnie w Nowej Zelandii i jeden w Tahiti. Z wyjątkiem fuksji magellana pochodzącej z chłodniejszych okolic , bo z gór Magellana na południu Chile i Falklandów.W XVIII wieku sprowadzono ją do Europy, chyba żaden inny gatunek nie może zimować u nas w ogrodzie.
Odmiany fuksji
Fuksja występuje w wielu ciekawych odmianach. Zachwycają nas one kształtem i kolorem kwiatów. Wyróżniamy niskie i wysokie odmiany fuksji. Miłośnicy fuksji nie mogą się nachwalić swojej faworytki – fuksji magellana. Jest ona wyjątkowo urodziwa, niekłopotliwa i ma mnóstwo odmian. Może zdobić pokoje, balkony i ogrody, a więc jest rośliną idealną. Do odmian fuksji magellana należą:
– „Riccartonii” – forma krzewiasta, dorasta do około metra wysokości, kwiaty w kolorze amarantu.
– „Conica” – forma stożkowa, kolor kwiatów różowo – fioletowy.
– „Discolor”, „Versicolor” i „Variegata” – o pstrych liściach.
Wymagania i pielęgnacja fuksji
Wymagania fuksji nie są duże, nie potrzebuje też ona skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Należy pilnować jedynie by miała stale wilgotne podłoże a zimą wymaga lekkiego okrycia. Stanowisko oraz glebę należy przygotować zgodnie z jej wymaganiami. W ogrodzie lepiej rośnie i kwitnie posadzona w miejscach lekko
zacienionych (przy zupełnym braku światła słabo kwitną) i przy większej wilgotności powietrza. Wymaga podłoża stale umiarkowanie wilgotnego, próchnicznego, zasobnego w składniki pokarmowe o pH 6,0 do 6,5. Fuksje swój rozwój zaczynają najszybciej w miejscach słonecznych oraz zacisznych. W bardziej cienistych zakątkach są znacznie słabsze.
Latem (szczególnie obficie w jego drugiej połowie) fuksje pokrywają się setkami drobnych kwiatów w kolorze różu, fioletu i bieli, dodatkową ozdobą kwiatów są długie barwne pręciki. U większości odmian fuksji dominuje kolor amarantowy, taki sam, jak na proporczykach polskich ułanów. Stąd wzięła się dawna nazwa tej rośliny – ułanka. Potem tworzą się soczyste, purpurowofioletowe jagody. Są one jadalne, ale o słodko – mdłym smaku. Nic nadzwyczajnego. Podobno w niektórych krajach sporządza się z nich dżemy. Spotkałam się z fuksją magellana odm. „Riccartonii”, która rośnie w ogrodzie już kilka sezonów. Najpiękniej wygląda w sierpniu i wrześniu (jest cała w kwiatach), lekkie jesienne przymrozki nie uszkadzają kwiatów. Roślina ginie dopiero przy paru stopniach mrozu. Wiele ludzi ulega czarowi fuksji (choć częściej spotyka się gatunki i odmiany uprawiane w skrzynkach balkonowych lub wiszących pojemnikach przenoszonych na zimę do chłodnego pomieszczenia). Ich oryginalne, wiszące na długich szypułkach kwiaty, mają bardzo ciekawy kształt i różne zabarwienie (przystosowane są do zapylania przez kolibry, a u nas zajmują się tym trzmiele).
Fuksja -zimowanie
Cała część nadziemna tej rośliny każdej zimy marznie, lecz karpy korzeniowe pod lekkim okryciem (przekompostowana kora sosnowa) nie giną i wiosną wyrastają z nich nowe pędy. Fuksje prawidłowo pielęgnowane nie chorują. Czasami występują na nich mszyce lub przędziorki (głównie u odmian doniczkowych) – zwalczamy je opryskując rośliny środkiem chemicznym. Do uszkodzeń może dojść też przez niewłaściwą pielęgnację i złe warunki uprawy: w miejscach bardzo nasłonecznionych często występuje zrzucanie pąków kwiatowych i części liści, przy braku wilgoci w podłożu liście szybko więdną, a pąki opadają, roślina jest bardzo wrażliwa na przesuszenie; przy zbyt dużej wilgotności podłoża dochodzi do gnicia korzeni (głównie u roślin w pojemnikach ze słabym drenażem); brak składników pokarmowych prowadzi do słabego wzrostu i kwitnienia rośliny – fuksję dokarmiamy nawozem do roślin kwitnących np. Osmocote.
Rozmnażanie fuksji
Najłatwiej rozmnożyć fuksję (wszystkie rodzaje) z sadzonek, które można pobierać od wiosny do późnego lata. Odcinamy końcówki jednorocznych pędów długości 6-8 cm, usuwamy dolne listki, ukorzeniamy je w skrzynce lub doniczce z wilgotną mieszaniną piasku i torfu. Szybko ukorzeniają się nawet w zwykłej wodzie.
