Jeżówka (Echinacea) to roślina z rodziny astrowatych. Byliny te dorastają do 1 m wysokości i pochodzą z północnoamerykańskiej prerii oraz polan i obrzeży prześwietlonych lasów. Z rozet odziomkowych, szorstkich liści jeżówki wyrastają sztywne pędy zwieńczone okazałymi koszyczkami o wypukłych środkach i płatkach w zależności od odmiany od białego, różowego, bordo przez pomarańcz do żółtego koloru. Rośliny te mają niewielkie wymagania i są łatwe w uprawie. Doskonale ozdobią każdy przydomowy ogród.
Jeżówka -polecane odmiany
- Jeżówka blada (Echinacea pallida) -odmiana, której kwiaty mają wypukłe pomarańczowobrązowe środki i wąskie, zwisające, różowe płatki dł. 4-7 cm.
- Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) -koszyczki kwiatowe do 12 cm. W ostatnich latach wyselekcjonowano wiele odmian tej jeżówki np. ‚Alba’, ‚White Swan’ ma białe kwiaty języczkowe, ‚Robert Bloom’- ciemnoróżowe, ‚Coconut Line’ posiada biało cytrynowe płatki i bardzo wypukły pomponowy środek. W listopadzie 2009 opublikowano wyniki badań świadczące o przeciwwirusowym działaniu preparatów tego gatunku w stosunku do wirusów grypy H5N1, H1N1, H7N7.
- Jeżówka wąskolistna (Echinacea angustifolia) -kwiaty u tej odmiany jeżówki pojawiają się między lipcem a październikiem, płatki w kolorze różowym ok. 7 cm. Bylina była znana od dawna ludom Ameryki Północnej jako roślina lecznicza. Stosowano ją do leczenia ran i obniżania gorączki. Dzisiaj w ziołolecznictwie wchodzi w skład leków wzmacniających odporność organizmu przeciw infekcją bakteryjnym i wirusowym.
- Echinacea paradoxa -odmiana jeżówki, której kwiaty są średnicy do 10 cm o wypukłych, brązowych środkach i intensywnie żółtych płatkach; ‚Art’s Pride’ mieszaniec jeżówki purpurowej i E. paradoxa, koszyczki kwiatowe z wąskimi pomarańczowoczerwonymi płatkami.
Uprawa jeżówki
Jeżówka to roślina niewymagająca, w Polsce całkowicie odporna na mróz (strefa 3-10) oraz na szkodniki i choroby. Może rosnąć w słońcu lub w lekkim ocienieniu. Do uprawy jeżówki najlepsza będzie gleba świeża, próchniczna, żyzna, niewysychająca latem. Od tego zależy kwitnienie, które może trwać aż do przymrozków. Po 3-4 latach uprawy jeżówki zaleca się odmłodzenie kęp przez podział wczesną wiosną. Daje samosiew. Jeżówki przyciągają owady, zarówno pszczoły jak i motyle. Są wdzięcznym materiałem na typowe rabaty bylinowe, obrzeża drzew i kępy soliterowe.
