Nazwa wilczomlecz nawiązuje do drażniąco- trujących właściwości białego soku. W kontakcie ze skórą może powodować zaczerwienienia, podrażnienia i reakcje alergiczne o różnym nasileniu. Przetarcie oczu sokiem z wilczomlecza mirtowatego grozi przejściową ślepotą. Nasiona wilczomlecza mirtowatego stosowano dawniej jako środek przeczyszczający. Wilczomlecz mirtowaty to atrakcyjna roślina, stanowiąca wspaniałą ozdobę ogrodu.
Wilczomlecz mirtowaty -uprawa i pielęgnacja
Uprawa wilczomlecza mirtowatego nie jest trudna. Zadowala się on lekką, przepuszczalną glebą raczej suchą zwłaszcza zimą. Wilczomlecz mirtowaty nie lubi mieć nadmiaru wilgoci. Może grozić to zagniwaniem korzeni. Szyjkę korzeniową należy obsypać żwirem. Stanowisko wilczomlecza mirtowatego powinno być słoneczne. W kwietniu i maju tworzy piękne główkowate kwiatostany (u wszystkich wilczomleczy niepozorne kwiaty otacza ozdobny kołnierzyk podkwiatków). Po kwitnieniu i wydaniu nasion starsze pędy zamierają. Daje dość obfity samosiew. Nie lubi przesadzania, jeśli chcemy uprawiać go w innym miejscu należy przepikować siewki lub wysiać nasiona na miejsce stałe. W bezśnieżne zimy należy przykryć wilczomlecza mirtowatego gałązkami jedliny. Starsze okazy mogą wymarzać.
Zastosowanie Wilczomlecza mirtowatego
Wilczomlecz mirtowaty to roślina warta uwagi ze względu na łatwą uprawę i piękno zimozielonych pędów. Ma zastosowanie na skalniakach, skarpach i rabaty. Doskonałym towarzystwem dla wilczomlecza mirtowatego w ogrodzie żwirowym lub na podwyższonych rabatach będą juki karolińskie, mikołajki, kostrzewy lub lawendy tworząc śródziemnomorski klimat.
