Mało kto może oprzeć się egzotycznemu urokowi kwitnącej juki ogrodowej. Olbrzymie kwiatostany juki ogrodowej, z dziesiątkami dużych, biało kremowych kwiatów pojawiających się w lipcu i sierpniu, twarde mieczowate, zawsze zielone liście z szarym lub niebieskim, woskowym nalotem, są dekoracyjne nawet zimą. Zaskakujące jest to że ojczyzną juk zimujących u nas w ogrodach są raczej ciepłe rejony – południowe stany USA. Jednak z pośród 30 gatunków juki tylko 3 są dostatecznie odporne na nasze zimy.
Juka ogrodowa -polecane odmiany
Najważniejsza jest juka karolińska zwana też włóknistą (Yucca filamentosa) lub kręplą. Pierwsza z nazw informuje nas o pochodzeniu rośliny, druga ma związek ze znajdującymi się w liściach włóknami, które wykorzystywane były do wytwarzania lin, sznurów , grubych tkanin i papieru. Liście tej tworzą okazałe bezłodygowe rozety dorastające do 60 cm wysokości z licznymi białymi włóknami na brzegach. Żółto obrzeżone liście mają odmiany juki ogrodowej „Bright Edge”, „Variegata”, „Garland Gold” to odmiana juki ogrodowej o szerokich liściach z kremowo-żółtymi paskami, „Color Guard” – posiada zielone liście z kremowym pasem przez środek, który jesienią przechodzi w rudoczerwony.
Drugim gatunkiem wytrzymującym nasz klimat jest juka wirginijska (Yucca flaccida). Wyróżniają ją zwisające, górne części liści, które są bardziej mięsiste niż u juki karolińskiej. Posiada niższe kwiatostany. Najbardziej popularne odmiany tej juki ogrodowej to „Golden Sword” – liście żółto paskowane, „Ivory” – posiada duże kwiatostany. W ogrodach uprawia się najczęściej ich mieszańce.
Z zachodniej części USA pochodzi trzeci gatunek odporny na mrozy – juka sina (Yucca glauca). Liście jej są szarozielone i bardzo wąskie, na szczycie ostre i sztywne jak bagnety, dorasta do 50 cm wysokości. Kwiatostany zwarte do 120 cm wysokości, zbudowane z biało-zielonych, pachnących kwiatów.
Uprawa juki ogrodowej
Juki ogrodowe uprawiamy w ogrodach tylko w miejscach słonecznych i ciepłych. Ponieważ najpiękniejsze są stare okazy, postarajmy się by ich stanowisko nie było zacieniane przez inne sąsiadujące drzewa i krzewy. Ziemia pod uprawę juki ogrodowej powinna być alkaliczna (pH 7,0 – 7,5), dobrze przepuszczalna i żyzna. Jeżeli jest zbyt zwięzła
rozluźniamy ją przez dodanie piasku, a na dno dość głębokiego dołka układamy warstwę drenującą (żwirek lub gruz). Do gleb bardzo ubogich, jałowych należy dodać trochę gliny i kompostu. Jesienią wokół uprawianej juki ogrodowej dobrze jest rozłożyć kompost lub nieco obornika. W maju – czerwcu zasilamy nawozem wieloskładnikowym. Kwitnienie u roślin starszych jest bardzo obfite. Kwiatostany w zależności od gatunku i odmiany juki ogrodowej osiągają wysokość od 1,2 m do 2,5 m. Młode egzemplarze kwitną z przerwami. Rozety, które wydały kwiatostan należy po przekwitnięciu wyciąć tuż nad ziemią. Wokoło pojawią się młode rozetki, które potrzebują kilku lat, by osiągnęły dojrzałość i zdolność kwitnienia.
Zimowanie juki ogrodowej
W pierwszym roku po posadzeniu juki ogrodowe należy okryć na zimę jedliną. Natomiast 
rośliny starsze zimują dobrze bez okrycia. Na ciężkich, gliniastych lub zalewanych glebach juki ogrodowe źle zimują i często gniją. Przed spodziewanymi dużymi opadami śniegu związujemy liście sznurkiem by nie dopuścić do ich połamania pod jego ciężarem. Zabieg ten ma też za zadanie ochronić wnętrze rozety przed naprawdę dużymi mrozami. Przemarzną wtedy tylko zewnętrzne liście juki, które usuwamy wiosną.
